პარაგრაფი ლალი დათეშიძის წიგნიდან ,,კერძო ფარმაკოლოგია და კლინიკური ფარმაცია”
ფიბრინოლიზის ინჰიბიტორები თრგუნავენ ფიბრინოლიზს, რასაც აღწევენ პლაზმინოგენმააქტივირებელი ფერმენტის კონკურენტული შეფერხებით და პლაზმინის წარმოქმნის დათრგუნვის გზით ან პლაზმინთან კომპლექსირების ხარჯზე.
ამგვარად, ფიბრინოლიტიკების საპირისპიროდ ამ ჯგუფის ნივთიერებები ასტაბილიზებენ ფიბრინს და იწვევენ სისხლდენის შეჩერებას. ფიბრინის მოლეკულაში პლაზმინის შეკავშირების ადგილის დაკავებით, ისინი ართმევენ მას შესაძლებლობას, გახსნან ფიბრინი. ამგვარად მოქმედებს ტრანექსამის მჟავა, ამინოკაპრონის მჟავა და პარაამინომეთილბენზოის მჟავა. სხვა ნივთიერებები, მაგალითად, აპროტინინი წარმოადგენს პროტეოლიზური ფერმენტების (ტრიპსინი, ქიმოტრიპსინი), მათ შორის პლაზმინის, ბუნებრივ ინჰიბიტორს. ამიტომ ფიბრინოლიზური თვისებების გარდა ისინი სისხლსა და ქსოვილებში ამცირებენ პროტეაზას დონეს და გამოიყენება კუჭქვეშა ჯირკვლის ანთებების დროს. ეს საშუალებები ეფექტურია სისხლისა და ქსოვილების მომატებული ფიბრინოლიზური აქტივობით გამოწვეული სისხლდენების დროს, ოპერაციებისა და ტრავმების შემდგომ, მშობიარობამდე, მშობიარობის დროს და მშობიარობის შემდგომ, თრომბოლიზური თერაპიის შემდგომ გართულებების დროს.
პოსტი წარმოადგენს, ლალი დათეშიძისა და არჩილ შენგელიას სამედიცინო ენციკლოპედიის ნაწილს. საავტორო უფლებები დაცულია.
- გაფრთხილება
- წყაროები: 1. დათეშიძე ლალი, შენგელია არჩილ, შენგელია ვასილ. “ქართული სამედიცინო ენციკლოპედია”. თბილისი, 2005. “ტექინფორმის” დეპონენტი N: 1247. თეიმურაზ ჩიგოგიძის რედაქციით. 2. დათეშიძე ლალი, შენგელია არჩილ, შენგელია ვასილ; “ქართული სამედიცინო ენციკლოპედია”. მეორე დეპო-გამოცემა. ჟურნალი “ექსპერიმენტული და კლინიკური მედიცინა”. N: 28. 2006. დეპონენტი პროფესორ თეიმურაზ ჩიგოგიძის საერთო რედაქციით.