ადამიანის ნორმალური ანატომია. კისრის ვენები Veins of neck ლალი დათეშიძე მხარ – თავის ვენები (მარჯვენა და მარცხენა) – Vv. brachicephalicae [dextra et sinistra] სისხლს კრებენ თავიდან, კისრიდან და ზემო კიდურებიდან. თითოეული მხარ-თავის ვენა წარმოიქმნება გულმკერდის ზემო შესავალში – apertura thoracis superior, შესაბამისი მკერდ – ლავიწის სახსრის უკან, ორი ვენისაგან: შიგნითა საუღლე ვენისა – v.jugularis interna, და
ლალი დათეშიძე ადამიანის ნორმალური ანატომია. ქალას ძვლების შეერთებანი ქალას ძვლები, გარდა ქვედა ყბისა, ერთმანეთს უკავშირდებიან უწყვეტი შეერთებით. ქალას ძვლების უწყვეტი შეერთებებია: ქალას ფიბროზული შეერთებანი – junctura fibrosa და ქალას ხრტილოვანი შეერთებანი – Junctura cartilaginea. ქალასარქვლის ძვლები ერთმანეთს უკავშირდებიან ბოჭკოვანი შემაერთებელი ქსოვილით – სინდესმოზი (ფიბროზული შეერთება). ქალას ფუძის ძვლები კი ერთმანეთს უკავშირდებიან ხრტილოვანი ქსოვილით – სინქონდროზი
ადამიანის ნორმალური ანატომია. კენტი და ნახევრად კენტი ვენები V. azygos et v. hemiazygos; Azygos vein and hemiazygos vein ლალი დათეშიძე კენტი ვენა – v. azygos, და ნახევრად კენტი ვენა – v. hemiazygos, სისხლს კრებენ ძირითადად მუცლისა და გულმკერდის ღრუს კედლებიდან. ორივე ვენა იწყება წელის მიდამოს ქვემო ნაწილში, კენტი ვენა – წელის ასწვრივი ვენებიდან მარჯვნივ, ნახვრად კენტი
ლალი დათეშიძე ადამიანის ნორმალური ანატომია. მკერდის ძვლის შეერთებანი მკერდის ძვლის სხეული – Corpus sterni, ტარი – Manubrium sterni და მახვილისებრი მორჩი – Processus xiphoideus ერთმანეთს უკავშირდებიან ხრტილოვანი შეერთებით – Synchondrosis sternalis. ეს დაკავშირება დროებითია და საბოლოოდ გარდაიქმნება ძვლოვან შეერთებად (synostosis). ესენია: 1. ტარ – მკერდის სინქონდროზი – Synchondrosis manubriosternalis, – ერთმანეთთან აკავშირებს მკერდის ტარსა და
ლალი დათეშიძე ადამიანის ნორმალური ანატომია. მკერდ-ნეკნის სახსრები – Articulaciones sternocostales; Sternocostal articulations ნეკნების წინა ბოლოები მთავრდება ნეკნის ხრტილით – Cartilago costalis. პირველი (I) ნეკნის ხრტილი შეზრდილია მკერდის ძვალთან (სინქონდროზი). II-VII ნეკნების ხრტილები ენაწევრებიან მკერდის ძვლის სანეკნე ნაჭდევებს – Incisurae costales და წარმოქმნიან მკერდ – ნეკნის სახსრებს – articulationes sternocostales. ამ სახსრების ღრუები წარმოადგენენ ვიწრო, ვეტიკალურ
ლალი დათეშიძე ადამიანის ნორმალური ანატომია. ნეკნ-მალის სახსრები Articulationes costovertebrales Costovertebral articulations ნეკნების მალებს ენაწევრებიან შემდეგი სახსრებით: 1. ნეკნის თავის სახსარი – articulatio capitis costae, იქმნება ნეკნის თავის სასახსრე ზედაპირისა და მალების სხეულების სანეკნე ღრმულების შენაწევრებით. II – Õ ნეკნების თავები კონუსისებური ფორმისაა და ეხება ორი მალის შესაბამის სასახსრე ღრმულს. მალების სხეულებზე ღრმულები უმეტეს შემთხვევაში
ლალი დათეშიძე ადამიანის ნორმალური ანატომია. ნეკნების სახსრები და შეერთებანი ნეკნები უკანა ბოლოებით ენაწევრებიან გულმკერდის მალების სხეულებსა და განივ მორჩებს, წინა ბოლოებით კი – მკერდის ძვალს. პირველი შვიდი წყვილი (I – VII) ნეკნი წინა ხრტილოვანი ბოლოთი უკავშირდება მკერდის ძვალს, VIII – IX – X წყვილი ნეკნი უერთდება ერთმანეთს და ბოლოს VIII და VII ნეკნებს; XI და
ლალი დათეშიძე ადამიანის ნორმალური ანატომია. სახსრები და იოგები კეფის ძვალსა და ატლასსა და აქსისს შორის ატლას – კეფის სახსარი – arleculatio atlantooccipitalis წყვილია; წარმოქმნილია ატლასის ზემო სასახსრე ფოსოსა – fovea artkularis superior და კეფის როკების – Condylus occipitalis სასახსრე ზედაპირებისაგან. წარმოადგენს კომბინირებულ სახსარს და თავისი ფორმით მიეკუთვნება ელიფსური სახსრების – articulatio ellipsoidea ჯგუფს. ორივე (მარჯვენა
ლალი დათეშიძე ადამიანის ნორმალური ანატომია. გავა-კუდუსუნის შეერთება Junctura sacrococcygea Sacrococcygeal joint გავა-კუდუსუნის შეერთებით – junctura sacrococcygea, გავის მეხუთე მალის სხეული უკავშირდება კუდუსუნის პირველის მალის სხეულს; გარედან იგი გამაგრებულია შემდეგი იოგებით: 1. გავა – კუდუსუნის ლატერალური იოგი – lig. sacrococcygeum laterals, გაჭიმულია გავის ბოლო და კუდუსუნის პირველის მალების განივ მორჩებს შორის და წარმოადგენს განივ მორჩთაშუა
ლალი დათეშიძე ადამიანის ნორმალური ანატომია. ხერხემლის სვეტის იოგები Ligg. columnae vertebralis ხერხემლის სვეტის იოგები – ligg. columnae vertebralis იყოფა ორ ჯგუფად: ხერხემლის გრძელი და მოკლე იოგები. ხერხემლის გრძელი იოგებია: 1. წინა გასწვრივი იოგი – lig. longitudinale anterius, მიემართება მალების სხეულების წინა, და ნაწილობრივ გვერდითი ზედაპირების გასწვრივ, დაწყებული ატლასის წინა ბორცვიდან გავის ძვლამდე, სადაც იგი იკარგება